น้ำ เส้น สี
        ภาพเขียนชีวิต เป้ สีน้ำ



             

ทิ้งคำตอบท้ายสุดถึงสิ่งที่รอคอยในวันนี้

       รอจังหวะที่จะทำ รอจังหวะแม่น้ำ รอจังหวะที่จะไปเขียนภาพป่าให้จบกระบวนการ เริ่มต้นไว้ 7 ปี ถ้าปล่อยก็กลายเป็นนิทานปรัมปรา แต่ถ้าเราไปขมวดปมมันจะเป็นตำนานบทหนึ่ง ก็จะต้องดูแลให้ตรงนี้อยู่ได้ มีคนดูและประสานงานได้ จะได้ไปทำงานชุดป่า จะได้ล่องแม่น้ำ จะได้ทำเพลงประกอบแม่น้ำ จะได้ไปเขียนแลนด์สเคป ได้เก็บภาพแม่น้ำ มันรอคอยที่จะไปทำงานสิ่งนั้นๆ รอจังหวะที่เหมาะสม เรามีความมุ่งมั่นในสิ่งที่เราหวัง ไม่งั้นมันคงไม่สำเร็จโดยง่าย และไม่มีสิ่งใดสำเร็จโดยง่าย โดยเฉพาะงานศิลปะ มันต้องรอคอยต้องมุ่งหวัง

     ...สิ่งสำคัญคือความอดทน ซึ่งแม่น้ำสอนให้เรารู้จักการรอคอย รอคอยฤดูกาล รอคอยสายน้ำที่จะไหลขึ้น รอคอยสายน้ำที่จะไหลลง การจอดเรือบางครั้งต้องรอให้ลมแรง อ่อนกำลังลงเสียก่อน แต่สมัยนี้คนไม่ค่อยมีศิลปะในการรอคอย อยากได้ฉับพลันทันด่วน คิดอะไรก็ได้อย่างใจ แต่ผมไม่ใช่ ผมเป็นลูกแม่น้ำ ความยากลำบาก การรอคอย หน้าแล้งก็ยังต้องอยู่ได้ รอจังหวะที่ดีเราก็ค่อยเติบโตต่อไป ผมใช้ชีวิตแบบต้นไม้ต้นหนึ่ง

        สิ่งที่เรามองเห็นไม่ใช่เพียงภาพเขียนจากสายตาชาวเรือที่เรียงตัวเล่าเรื่องอย่างงดงาม แต่พื้นที่ตรงนี้ทำให้เรารู้สึกถึงแรงเฟืองจากความฝันของคนหนึ่ง ซึ่งกำลังขับเคลื่อนให้เกิดการรวมตัวของคนที่ฝันไปในทางเดียวกันเดินทาง

        ที่นี่กำลังบอกกับผู้คนว่า เป้ สีน้ำ ไม่เคยทิ้งชีวิตให้ไกลเกินกว่าลมของความเป็นจริงจากแม่น้ำจะโอบล้อม

[1] [2] [3] [4] [5] 6