น้ำ เส้น สี
        ภาพเขียนชีวิต เป้ สีน้ำ

สี : อารมณ์ของสีน้ำ การก้าวผ่านของช่วงชีวิต

        ในมุมหนึ่งของชีวิตมนุษย์มีพื้นที่สำหรับกักเก็บความสุข ความทุกข์จากอารมณ์ และความรู้สึกได้เสมอ แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับการก้าวผ่านเพื่อจะเรียนรู้ความแข็งแรงของการมีชีวิตอยู่ได้มากขึ้น

        ผมหาเลี้ยงชีพโดยการเล่นดนตรีมาเป็นเวลา 10 กว่าปี เราเริ่มมาจากดนตรีก็จริง แต่ว่าในยุคนั้นเขาไม่ฟังงานแบบนี้ของเรา ก็ถือว่าไม่ได้สำเร็จจนเอ่ยชื่อใครก็รู้จัก ทุกวันนี้เราก็ยังร้องยังแต่งอยู่ แต่มันไม่ได้ตอบโจทย์ของสังคมเท่านั้นเอง เราค้นพบว่าการวาดรูปมันมีอิสระ และเราก็ทำมันทุกอย่างได้โดยไม่ต้องผ่านกระบวนการอื่นๆ เหมือนดนตรี และศิลปะของเพลงมันเคลื่อนตัวเร็วเหลือเกิน ไปตามกระแสแฟชั่นมิวสิค โดยไร้จุดยืนไปเรื่อยๆ เราตามไม่ไหวหรอกเราเหนื่อย และเราก็ไม่มีเหตุผลอะไรด้วย เรามั่นคงกับตัวตนของการเป็นคนไทย เป็นคนเอเชีย ที่เรามีสำเนียงการพูดแบบนี้ เราไม่ร้องตามฝรั่ง เรากระดากปาก ที่จะทำอะไรที่ฝืนเกินไป แต่การวาดภาพไม่ใช่เราเดินไปซื้ออุปกรณ์วาดภาพเราก็มีความสุขแล้ว มันทำความสุขมาให้เราทุกขั้นตอน เมื่อวาดเสร็จเรามานั่งดูจุดบกพร่องเราก็มีความสุข วันรุ่งขึ้นเราก็ไปแก้ไข เรารู้สึกว่ากระบวนการวาดรูปที่มันทำความสุขให้เราทุกช่วง แล้วเราจะดิ้นรนไปจากการงานที่เป็นความสุข ดิ้นรนไปสู่ความซับซ้อน มันเป็นความฝัน แต่ใครจะฝันบนทางทุกข์ล่ะ เราก็ต้องฝันบนทางสุข ความฝันนั้นเป็นสิ่งที่มนุษย์ควรจะได้รับเมื่อมีชีวิต มนุษย์เราก็ต้องเลือกความทุกข์แต่ทุกข์กับสิ่งที่เรายังมีความสุข เราต้องเลือกที่จะทุกข์กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ทุกข์นั่นเป็นลมหายใจ เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเสพสุขอย่างเดียว มันคือธรรมชาติ แต่ทางเขาเรามันก็ต้องทุกข์บ้าง แต่เรื่องทุกข์ที่ยังมีความสุขมาให้ มันทำให้เรามีกำลังใจที่จะเดินในสิ่งที่เราคิดฝัน

แต่มนุษย์หลีกไม่พ้นความเจ็บปวด

        ความเจ็บปวดที่ลึกซึ้งที่สุด ที่เราพูดเล่นๆ กับเพื่อน ว่าไม่มีอะไรเจ็บปวดได้ลึกซึ้งเมามันได้เท่ากับความรัก มันทำไมเศร้าได้ยาว นั่นเป็นสิ่งที่ประจักษ์ได้ว่าความรักนั้นมีพลัง ความอ่อนไหวในแบบหัวใจของศิลปินอาจส่งผลกระทบต่อระดับความทุกข์ แต่สิ่งที่ทำให้อยู่รอดคือการมีความเข้มแข็งนั้นเคียงไปเสมอ

        เคยบอกผู้หญิงคนหนึ่งว่า เธอต้องอ่อนไหวให้เท่ากับความเข้มแข็ง เธออ่อนไหวไม่เป็นไรนะ แต่ถ้าเธอไม่เข้มแข็งเท่าที่เธออ่อนไหวไปได้นั้น ชีวิตของเธอจะน่ากลัว คนรับรู้มากแต่ไม่มีความอดทนจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร คนที่เสียสติอยู่ทุกวันนี้เขาอาจจะไม่เข้มแข็งได้เท่ากับที่เขาอ่อนไหว นี่คือข้อสังเกต อันนี้สำคัญ สำคัญมากด้วย

        ...เราก็อดทนและผ่านมาได้ แต่กับบางเรื่องก็อาจใช้เวลานาน การเยียวยาจิตใจมันจะแตกต่างกันไป ภาพเขียนหายไปภาพหนึ่ง สุนัขหายไป คนรักหายไปคนหนึ่ง อาจจะใช้วิธีและเวลาในการเยียวยาไม่เท่ากัน

        ศิลปินหลายท่านมักแปรความทุกข์ออกมาเป็นผลงาน แต่กับ เป้ สีน้ำ คิดแตกต่าง
เราทำงานจากความไม่ผิดหวังก็ได้ว่ะ (หัวเราะ) บางทีเราแต่งเพลงผิดหวังยังไม่อยากแต่งให้จบเลย ข้าพเจ้าไม่อยากได้ประโยชน์จากความผิดหวังนี้เลย เหมือนไม่อยากร้องไห้แต่น้ำตามันกลั้นไม่อยู่ แต่ไม่ใช่ดีแล้วได้ร้องไห้

        ...มีพ่อเพื่อนเขาบอกว่าอกหักให้พบรักใหม่ ถ้าเราสามารถที่จะพบรักใหม่ได้ อารมณ์อกหักจะหายไป ถ้ามันเป็นแบบนั้นได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นแบบนั้นนะ มันแล้วแต่ชนิดของใจและมันไม่ใช่วิถีทางที่จะพ้นทุกข์ การดิ้นรนไม่ได้ทำให้เราพ้นทุกข์นะ เชือกที่รัดข้อเท้า ยิ่งดึงมากยิ่งรัดตึง มันไม่มีวิธีที่จะพ้นทุกข์หรอกนอกจากการยอมรับความทุกข์ ดูเลือดที่ไหลเยียวยามันไป และไม่ใช่ไปหาวิธีแก้แค้นนะ บาดเราเราบาดกลับ ยอมรับ เข้าใจมัน เรียนรู้มัน อย่าไปติติงตัวเอง อย่าไปกล่าวโทษ

        ...ผมอาจจะโชคดีที่เรามีครอบครัว เราเป็นครอบครัวที่มีเทศกาลในการรวมญาติเสมอๆ ปีหนึ่งหลายครั้ง เราเป็นครอบครัวแบบนั้น รักใคร่ปรองดองก็มีส่วนทำให้ชีวิตเรามีความมั่นใจ ไม่หวาดหวั่นต่อความลำบาก เราสำเร็จเมื่อไหร่ พ่อแม่พี่น้องก็ภูมิใจ เราก็มีความสุขเป็นสองเท่า ทำให้ชีวิตมีหวังและกำลังใจ

        ...เราอาจจะปล่อยไปตามธรรมชาติ ไปดิ้นรนแสวงหาถ้ามันไม่ใช่มันก็เป็นภาระกับทั้งสองฝ่าย สามฝ่าย แพร่ตัวไปยังวงวานย่านเครือ แต่ถ้ามันมีเข้ามาโดยเป็นการยอมรับกันได้ เราก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เราไม่ได้อยู่ทะนงตนที่จะอยู่อย่างโดดเดี่ยวแต่ไม่ดิ้นรนแสวงหา เพราะสิ่งที่เราแสวงหาคืองานศิลปะ เราต้องใช้เวลากับมันมากเหลือเกิน เพราะฉะนั้นเราต้องจัดสรรสิ่งตรงนี้ก่อน

        ...เราเคยพบกับสภาวะที่ต้องพึ่งแรงบันดาลใจจากคนอื่น เราไม่อาจจะมีชีวิตอยู่ได้เลยถ้าไม่มีเธอ เราอยากจะตายเสียดีกว่า มันหมดกำลังใจไม่มีเธอจะอยู่ไปเพื่อใคร เราพบสภาวะนั้นเราเข้าใจ แต่เพราะเราอดทนมันจึงผ่านมาได้ เราบอกตัวเองว่า เป้คุณต้องอยู่ได้นะ คุณต้องมีกำลังใจนะ คุณจะรอให้ใครมายอมรับหรือชีวิตคุณถึงจะอยู่ได้ คือถ้ามีสิ่งนั้นมันก็ดีนะ แต่คุณต้องโชคดีไง แต่ใครจะโชคดีกันทุกคนล่ะ ที่จะทำบุญร่วมขันกันมาแต่ชาติปางก่อน และเราจะด่าทอเทวดาได้ไง เราคงจะสร้างกรรมไว้นะ ไม่ชาติก่อนก็ชาตินี้ (หัวเราะ)

        ... ความรักมีพลัง และเขาก็มีพลัง เขารวมดวงใจเราได้เต็มใบ ไม่ใช่จันทร์แหว่ง เห็นจันทร์เต็มดวงที่มีเธออยู่ในนั้น แจ่มเลย (หัวเราะ) เธอเป็นจันทร์เต็มดวงของเราเลยนะ เธอน่าจะภูมิใจนะ แต่โชคชะตาจะทำให้เป็นอย่างไรนั้นก็แล้วแต่ อย่าไปมองว่าเป็นเรื่องอะไร อย่าไปดูความผิดพลาดของเราเอง หรือเขา หรือใคร อย่าไปคิดอะไร อย่าไปด่าทอ นู่น นี่ นั่น เรารับมันได้ก็พอแล้ว

        ...มันก็ต้องมีบ้าง มันจะไม่มีเสียเลย ก็ถ้าจิตใจเข้มแข็งแบบนั้นก็ดี เราอ่อนไหว เราไม่ได้กระด้างนี่ ไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานก็มีบ้าง เวลาที่ไม่มีกะจิตกะใจแค่เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำยังไม่อยากจะเอื้อม แต่ถ้ามีแรง ภูเขาก็ทำได้ไม่ใช่เรื่องยาก เอาจอบทำภูเขาให้เป็นสนามบอลให้ดู มันมีพลังใจทำได้แบบนั้น

        ...ไม่ว่าใครไม่อยู่กับความทุกข์ได้นานหรอก คนย่อมมีความเคลื่อนไหวและไม่มีความทุกข์ที่นิ่ง บางอย่างก็ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำตอบในสายลม มันลี้ลับ เป็นความเศร้าอันไร้สาเหตุ ไร้ที่มา ไร้เหตุผลแน่ชัด แล้วเราไม่รู้สาเหตุของมัน เรารู้ว่าเราเศร้า และไม่รู้สาเหตุก็พอแล้วนี่ อย่าไปดิ้นรนค้นหาเลยว่ามันคืออะไร เพราะมันไม่เกี่ยวกับการทำความเข้าใจชีวิต การดิ้นรนค้นหาในสิ่งที่ต้องคาดเดา ประเมิน ประมวล อย่าไปเสียเวลามาปรุงแต่งเลย ไม่มีประโยชน์

       ช่วงชีวิตที่มากขี้น มันทำให้เราประนีประนอมขึ้น เข้าใจตนเองเข้าใจผู้อื่นมากขึ้น เข้าใจคำว่า เป็นเช่นนั้นเอง มันทำให้เราอะลุ่มอล่วยมีอะไรอีกเยอะที่ทำ แม่น้ำท่าจีนยังเขียนไม่ได้ทั้งสายเลย จบจากท่าจีนไปสะแกกรัง เจ้าพระยา เวรุ บางปะกง แม่น้ำทุกสายที่เรือเราไปได้เราปรารถนาจะไป คือหัวใจอุทิศให้กับแม่น้ำแล้ว งานเยอะ เสียดายเวลา มัวเศร้าก็ไม่ได้งาน

             [1] [2] [3] 4 [5] [6]