จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 25 (หน้า6)

            เขาก้มหน้าลงมองแม่น้ำอีกครั้ง
            สายน้ำมองดูเขา
            เขามองดูสายน้ำ
            ต่างฝ่ายต่างมองดูกันและกันอย่างลึกซึ้งและยาวนาน ราวมารดาที่พลัดพรากจากทารกน้อย เพื่อมองดูให้แน่ใจว่านี่คือบุตรของตน
            เขามองดูใบหน้าของสายน้ำด้วยความทะนุถนอม เห็นความบอบช้ำที่ยากเยียวยา
            สายน้ำนั้นอ่อนล้าเกินจะขยับไหว แล้วกล่าวคำสุดท้ายอย่างแผ่วเบา
            “ เธอคือฉัน ฉันคือเธอ ”