จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 25 (หน้า4)

            สายน้ำนั้นมาจากไหนกัน ฉันยังพอจดจำสิ่งใดได้บ้าง ความคิดเริ่มแตกแยก แตกประเด็น ความทรงจำคือเงาของอดีต หรืออดีตคือเงาของวันนี้ เขาเริ่มสับสน
            สายน้ำเปรยขึ้นเบาๆ
            “ เธอต้องพูดความจริง ”
            เขารับปาก และลองตั้งคำถามกับสายน้ำบ้าง
            “ ใบหน้าที่แท้จริงของเธอเป็นอย่างไร? ”
            “ เธอคือใคร? เธอคือใคร? เธอคือใคร? ”
            เขาถามซ้ำๆ
            ดูเป็นคำถามโง่ๆ
            แต่สายน้ำยังคงวางเฉย แล้วตอบช้าๆ
            “ เธอคือฉัน ฉันคือเธอ ”
            เขาจำนน เปิดใจรับ และคิดตาม
            สายน้ำก็คือฉัน ฉันก็คือสายน้ำ