จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 25 (หน้า3)

            ชีวิตเรียนรู้จากชีวิต แต่ชีวิตก็ไม่ได้มีอยู่เพื่อตอบคำถาม
            พุ่มไม้ชายฝั่งยืนนิ่งวางเฉย แต่เงาสะท้อนในน้ำนั้นเคลื่อนไหว เงาสะท้อนเกิดจากต้นไม้ แต่ต้นไม้ไม่ใช่เงา
            เขาคิดต่อไป...
            เงาคือตัวแทนของต้นกำเนิดได้อย่างไร เงาของต้นไม้ย่อมไม้ใช่ต้นไม้ เงาของจันทร์ย่อมไม่ใช่ดวงจันทร์
            สายน้ำได้ยินความคิดของเขาทั้งหมด แต่ไม่มีวิธีที่จะบอกเขาได้ว่า เขาคิดผิดทั้งหมด แต่สายน้ำยังให้เวลาเขาได้เรียนรู้ต่อไป

            ‘ เรามองสายน้ำ สายน้ำก็มองเรา ’
            ‘ เรามองต้นไม้ ต้นไม้ก็มองเรา ’
            เขาหวนคิดไปสู่ความทรงจำในอดีต
            แต่ก่อนสายน้ำไม่มีใบหน้าแบบนี้ หลายคนจึงจำได้ และรู้จักสายน้ำในวันที่อ่อนล้า ประหนึ่งล่วงเข้าสู่วัยชรา ความสดใสนั้นได้จากไปแล้ว