(จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 24 หน้า3)
ฉันจะบอกแกได้อย่างไรให้หันหลัง แล้วบินไปในทิศตรงข้าม
ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่อยู่ด้านทิศตะวันออก ที่ประตูบานใหญ่เปิดไว้เพื่อเจ้า
แต่ครานี้ มันถอยห่างกระจกมากกว่าเดิม เพิ่มระยะทางที่ปีกมันจะกระพืออย่างไม่จำกัด เพิ่มความเร็วอย่างที่มันต้องการ เพื่อบินชนกระจกนั้นให้เต็มเหนี่ยว เท่าที่นกตัวหนึ่งมี
มันทำแบบเก่าแต่รุนแรงกว่าเดิม
มันเชื่อมั่นในตัวเอง
มันเชื่อความคิดของมัน
มันใช้วิธีเดียว วิธีเดิม
มันทำซ้ำ ทำซ้ำ ทำซ้ำ
เราไม่รู้ว่ามันมาจากทิศใด แม้ตัวมันเองก็ไม่น่าจะจำได้