|
สิ่งใดนะ
ทำให้เราสับสนปนเป ใช้วิธีการอันแยบยล โดยไม่แยกแยะ เราตกเป็นเครื่องมือของกันและกัน เราใช้เครื่องมือเพื่อทำลายล้างกันเอง แต่... เชื่อไหมว่า ไม่ใช่ทั้งหมดที่เป็นอย่างนั้น หากเรายังมีศรัทธาต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ดังนั้น... ตรงนี้ ขอให้เราให้พื้นที่แก่กัน หยิบยื่น แบ่งปัน สื่อสารกันด้วยภาษาของสายน้ำที่ใสสะอาด ออกมาจากที่กำบัง เรียกชื่อตัวเองด้วยนามที่แท้จริง วางห่อยาพิษลง ตัดเบ็ดจากปลายสายออก ยื่นน้ำบริสุทธิ์แด่แขกผู้มาเยือน บำรุงเลี้ยงผู้ผ่านทางด้วยอาหารอันประณีต ที่จะทำให้เขามีกำลังก้าวเดินต่อไป โลกอันกว้างใหญ่กับการสื่อสารอันไร้ขอบเขต
เรามีพื้นที่ ที่ปลอดภัย นั่งลงสิ ขีดเขียน สื่อสารกัน เสมือนครั้งที่เคยติดแสตมป์ด้วยน้ำลายจากปลายลิ้น
เป้ สีน้ำ
|
|||
