 |
สวัสดีค่ะพี่เป้ วันนี้ครบหนึ่งร้อยยี่สิบวันหลังผ่าตัด เพื่อนแซวว่า "เฮ้ยเอ็งควรนับเป็นเดือน
เพราะนับเป็นวันเค้าใช้กับคนตาย" แต่ใจกลับคิดว่าการนับเป็นวันกลับทำให้เราจดจ่ออยู่กับปัจจุบันขณะ
มะเร็งเข้าระยะที่สามลุกลามไปต่อมน้ำเหลือง การตัดสินใจแบบไม่หันหัวเรือกลับ คือปฏิเสธการใช้ยาเคมี
และการฉายแสง คุณหมอไม่เข้าใจเพราะคิดว่าเราอายุน้อยเกินไปที่ตัดสินใจแบบนี้
เค้าถามว่าเราไม่ห่วงครอบครัวหรือคนที่เรารักงั้นหรือจึงไม่สู้ต่อ โนๆๆๆ..เพียงแต่เราสู้ในแนวทางที่เราเลือก
นั่นคือกลับคืนสู่ธรรมชาติ สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น...กระดาษเพียงใบเดียวถือไว้นานๆ มันก็หนัก
คิดเสียว่าเกษียณในวัยสามสิบสองก็แล้วกัน เนี่ย...เคยฝันไว้เลย เพียงแต่ไม่ได้จินตนาการว่าอะไรน๊าที่จะมาทำให้เราเกษียณในวัยนี้ได้ ฉะนั้นต้องขอขอบคุณที่มะเร็งมีส่วนอย่างยิ่งที่ทำให้ฝันนั้นเป็นจริง!
:)
|
| จดหมายจาก
ปู (ประภา ประพัตรกุล)
16-08-2010 / 09:17:08 |
|
ตอบจดหมาย 