ว้าเหว่...

...ผมเป็นครู สอนศิษย์ด้วยจิตวิญญาณ
เหนื่อยหน่ายกับวงจรแสนสับสน ผ่านไป ผ่านไป นับได้ 10 หนาว
เย็นยะเยือกจนแทบทนไม่ได้
...ผมเป็นครู ไม่สามารถสอนศิษย์ตามจิตวิญญาณ
ไม่สามารถเปลี่ยนโลกได้ด้วยมือทั้งสอง และหนึ่งสมองน้อย น้อย
...ผมเป็นครู ที่หากถอยก็ถูกซ้ำเติม เดินต่อก็ถูกเหยียบย่ำ
ความหนาวเหน็บเกาะกุมจิตใจ
...ผมเป็นผู้แพ้ โดยสมบูรณ์แล้วใช่ไหม?

จดหมายจาก ครูบ้านแพ้ว... 09-08-2010 / 11:13:11

ตอบจดหมาย
...ไม่ทะยานไปข้างหน้า
ไม่ถอยไปข้างหลัง
วันนี้คือวันแรกของการเริ่มต้น
ของทุกวัน

ไม่มีผู้ใดพิพากษาคุณได้
หากคุณไม่อนุญาต
.........................................
เป้ สีน้ำ วันที่ 09-08-2010 เวลา12:20:00