 |
...
บางทีเราเองก็อายที่จะยอมรับมัน
บางทีความหมายที่เราแปลอาจจะไมได้หลงทิศ หลงทางไปไหน
แต่ใจเราเองที่แกว่งไกว ไม่กล้ายอมรับความจริง
หลอกหลวงใจตน ให้หลงคิด ไปในทางร้ายๆ
ทั้งทีความจริง ถูกเปิดเผยออกมา ผ่านม่านดวงตาที่โปร่งใส
ผ่านตัวหนังสือ และภาษากาย ที่ยากจะซ่อนมิดความจริงไว้
ใยคนเรา ถึงกลัวที่จะยอมรับความจริง
ทั้งจริงความจริง นั้นหอมหวาน แม้จะซ่อนพิษไว้ภายใน ในบางที
แต่ กับกลายไม่มีใครอยากจะลอง แม้แตะต้อง
ฤๅ มนุษย์นั้นเอง ที่ทำให้เกิดความหวาดระแวง
ฉันว่า เป็นมนุษย์นั้นเอง ที่ฝั่งพิษร้ายลงไปในใจคนที่เคยใส่สะอาด
เหลือ ทิ้งไว้เพียงคราบของความหวาดระแวงในตัวคน
ฤๅ เป็นเพียงฉันเอง ที่ยังล่อลวงใจ ด้วยภาพความหวาดระแวงในอดีต จึงยังอายที่จะเปิดเผย
เธอจะเหนื่อยเกินไปมั้ย กับบทสนทนาของฉัน |
| จดหมายจาก
ฟุ้งฝัน
24-12-2002 / 10:25:22 |
|
ตอบจดหมาย 