มิตรภาพ...การสื่อสาร

...ถึงคุณเป้... ได้มีโอกาสเข้ามาติดตามผลงานและการดำเนินชีวิตของคุณทาง electronic message อีกครั้ง...ในวันนี้ ก่อนอื่นคงต้องถามไถ่ถึงทุกข์และสุขก่อนตามธรรมเนียมคนไทย...ว่า ช่วงที่ผ่านมาสบายดีไหม...ยังมีความสุขกับงานที่รัก...เขียนภาพสีน้ำ...ถ่ายทอดเสียงเพลง และการสอนสีน้ำ...อยู่อย่างต่อเนื่องหรือเปล่า จากที่ได้ใกล้ชิดกับคนรอบข้าง...ทำให้รู้ว่ามนุษย์อยู่กับอะไรสักอย่างได้เพียงแค่ช่วงเวลานึง...โดยไม่สามารถกำหนดเวลาของแต่ละคนได้อาจจะเป็นนาที..เป็นเดือน..เป็นวัน...เป็นปีก็มี...ไม่สามารถรู้ได้ แล้วจะเข้าสู่ภาวะที่พอแล้ว...ฉันพอแล้ว...เหมือนน้ำที่ปริ่มแก้วเเต็มที หรือเหมือนกราฟที่ขึ้นถึงจุดสูงสุด...ไม่รู้นะว่าคุณจะแทนด้วยคำว่าอะไร..(แทนด้วยค่าว่า..อิ่มตัวแล้ว...น่าจะเหมาะ)...ทำให้มนุษย์เริ่มมองหาสิ่งใหม่ๆให้กับตัวเองเสมอ.....ไม่ว่าจะเป็นงานใหม่...เพื่อนใหม่...หรือจะเทคนิคการเขียนรูปใหม่ๆและหรือสิ่งใหม่ๆที่ไม่เคยได้รับก็ตาม....บางคนถึงขนาดไปแสวงหาขอเป็นศิษย์แทบจะทุกสถาบันก็มี....เปลี่ยนงานได้แทบทุกปี... \"จะเรียกว่าไม่รู้จักความมั่นคงและไม่มั่นใจก็ไม่ใช่หรอกนะ...น่าจะเรียกว่าเปิดรับโอกาสใหม่ๆน่าจะดีกว่า\"จากคำบอกกล่าว...กับฉัน แล้วคุณล่ะ...คุณเป้...คุณอยู่กับสิ่งที่คุณเลือกมาเกินครึ่งของชีวิตแล้วเคยมีบ้างไหมที่คุณตกอยู่ในภาวะเช่นนั้น...และทำให้คุณเป็นคุณอยู่ทุกวันนี้... ฝากไว้...สำหรับ...การเข้ามาทักทายกันในวันเย็นๆหลังเลิกงาน...กับมิตรภาพที่มีอยู่เสมอ จดหมายจาก สายน้ำ 28-08-2003 / 06:56:22

ตอบจดหมาย   ...ถึงคุณสายน้ำ ตอบตามทำเนียมว่าสบายดี ในคำว่าสบายดีก็รวมเอาความเหนื่อย ความสมหวัง – ไม่สมหวัง และอะไรอีหลายอย่างเอาไว้ในแบบของมนุษย์คนหนึ่ง รวมความว่าสบายดีเพราะการงานยังดำเนินต่อไป ดูเหมือนเงียบหายไปแต่จริง ๆ แล้วยังอยู่ดี สามเดือนเต็มที่ผ่านมาผมอยู่กับการวาดภาพชุดใหม่เป็นงานที่น่าพอใจ และตื่นเต้นพอควร จะนำเสนอให้ชมกันเร็ว ๆ นี้ ใน “ เรือเล่าเรื่อง ” การเป็นครูสอนวาดภาพใกล้เวลาอิ่มตัว แต่การวาดภาพยังดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ และดูไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุดลง มิตรภาพยังเหมือนเดิม     .........................................    เป้ สีน้ำ วันที่ 10-09-2003 เวลา11:28:23

All contents © copyright 2002 - 2006 peseenam.com, All rights reserved.
สงวนลิขสิทธ์ตามพระราชบัญญัติ โดย เป้ สีน้ำ