 |
...อาการแปลกๆ จิตใจมันฝักใฝ่ ใคร่วนเวียนอยู่กับภาพ สี พู่กัน กระดาษ มักวนเวียนอยู่ตามร้านจำหน่ายอุปกรณ์เหล่านี้ได้เป็นนาน หยิบจับหลอดสี มีความสุข แต่ไม่มีฝีมืออะไร ไม่ได้ร่ำเรียนอะไร ..
คิดว่าตัวเองคงเห่อไปตามประสา คนชอบชมศิลปะ เท่านั้น แต่มันก็ไม่หาย หลายปียังเป็นอยู่ พยายามจะจัดการกับมัน ลงมือวาด ละเลง ไม่มีสมาธิ มีแต่ความสะใจ พอใจ สบายใจ..ตามลำดับ ได้กลิ่นศิลปะแล้วจะคลานตามไป เป็นอะไรไม่ทราบ ถามว่ารู้เรื่องไหม ไม่รู่.เข้าใจไหม.ก็ไม่. ชวนไปหอศิลป์ไปไหม ไป!! มีดนตรีในสวนแน่ะ.ไปไหม..ไป!!เห็นภาพเขียน รูปปั้นเป็นอันต้องเหยียบเบรค ขอจอดสักพัก ใครจะไม่รักขึ้นรถหนีก็ไม่สนใจแล้ว จะขอชื่น ขอชม อยู่ในโลกไซเบอร์สเปซ ช่องสัญญาณไหนมีงานศิลปะให้ชม ยัดเข้าช่อง Favourites หมด เหมือนคนหื่นกระหาย เป็นโรคประหลาด ออกทำงานต่างจังหวัด เหนื่อย คิดมาก แต่ดันฝันเห็นภาพเขียนมากมาย เห็นแสงส่องกระทบฝาผนัง บนนั้นมีภาพเขียนทังก้าอย่างทิเบต ตกงานกลุ้มใจ แต่ยังนั่งมองผู้คนบนหนทางได้ด้วยหัวใจเปื้อนยิ้ม ยังเห็นกลีบดอกเสลาสวยฉิบหายเวลาปลิวตามลมร้อนลงแตะน้ำคลำ.. ท่าจะเป็นเอามาก..ครูจ๋าครู.บอกให้รู้หน่อยจะได้ไหมว่า เราเพี้ยนไปหรือเปล่า.?? วันนี้ยังคงทำงานตามประสา ท้องไส้เป็นนายเรา กำลังอยู่ในภาวะ พะว้าพะวัง ครูจ้ะ ถ้าเราจะหักดิบชีวิตจะผิดไหม..อายุอานามก็ไม่น้อยสักเท่าไหร่..แต่ทว่า ความมั่นใจไม่ได้มากเหมือนอายุ อาย หวังว่าคงจะไม่รังเกียจที่จะรับฟัง.ขอบคุณมาก |
| จดหมายจาก
เฉือน
24-08-2003 / 08:22:55 |
|
ตอบจดหมาย 