..สีน้ำ..กับความรัก

วันนั้น..ฉันเริ่มต้นวาดดอกบัวด้วยสีน้ำ...ฉันต้องเริ่มต้นด้วยสีอ่อน..นุ่มนวล บรรจงวาดอย่างช้าๆ เพราะได้เรียนรู้ว่า ...หากเริ่มด้วยสีที่เข้มข้นรุนแรง ก็ยากที่จะทำให้ภาพกลับมาดีได้....
..เปรียบเทียบความรักของฉัน..ตระหนักแล้วว่าทุกอย่างต้องอาศัยความพอดี..
เฉกเช่นพู่กันของฉันเมื่อสัมผัสกับกระดาษ..ยามใดที่ชุ่มน้ำมากเกินไป น้ำก็จะย้อยหยดเปื้อนรูปที่เขียนไว้
..แต่หากน้ำน้อย.. เส้นสายของพู่กันที่ได้ก็จะไม่อ่อนช้อยงดงาม ...และต้องบรรจงวาดสิ่งที่เห็นอย่างที่ได้เห็นด้วยความรู้สึกที่แท้จริง... ..................

...หากกลับไปเริ่มต้นสร้างภาพความรักของฉันได้ใหม่..ฉันจะค่อยๆใช้พู่กันแต้มน้ำบรรจงวาดทีละน้อย จากจุดเล็กๆสร้างน้ำหนักและก่อตัวเป็นภาพที่สวยงามชัดเจน.. ไม่รีบร้อนและรุนแรงจนภาพที่ออกมาเป็นภาพที่แก้ไขไม่ได้..ไม่สวยพอที่จะเก็บไว้ในความทรงจำ....ดังเช่นตอนนี้......
จาก: คนเรียนวันเสาร์ภาคเช้า

จดหมายจาก คนเรียนวันเสาร์ภาคเช้า 02-06-2003 / 08:17:33

ตอบจดหมาย
เป็นคนวาดสีน้ำ
ที่ช่างเปรียบช่างเปรยเสียจริง

.........................................
เป้ สีน้ำ วันที่ 20-06-2003 เวลา07:12:34