ตู้เก็บจดหมาย   ส่งจดหมายถึงเป้สีน้ำ


ความเงียบกับศิลป



...สวัสดีครูเป้
อยากทราบว่าทำไมคนรักศิลปะต้องเป็นคนที่เข้าใจอยากด้วย ครูเป็ว่าไหมค่ะ ส่วนมากเวลาคนที่รักศลปะจะเป็นคนที่เงียบ ๆ คิดนาน ๆ จนทำให้คนอื่นเกร็ง ถ้าเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นกับตัวครูเป็ หรือ คนที่รักศิลปะคนอื่น ๆ อยากทราบว่าครูเป็จะวางตัวอย่างไร แล้วทำไม่เวลาวาดภาพแล้วต้องมีสมาธิด้วย ถ้าวาดภาพแบบไม่มีสมาธิแล้วภาพจะออกมาดีไหม ช่วยตอบคำถามด้วย ขอบคุณมาก
จดหมายจาก ลูกอ๊อด 10-03-2003 / 12:07:41
A109  ตอบจดหมาย
  ...ความเงียบกับศิลปะ
คนทำงานศิลปะส่วนมาก คุ้นเคยกับการรอคอยกับการเฝ้ามอง จับจ้องสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าเป็นเวลานาน รอคอยแสงแดด รอคอยฤดูกาล รอคอยบางสิ่งบางอย่างตามจังหวะเวลาของตัวมันที่ไม่อาจเร่งรัดบีบบังคับได้แต่อย่างใด
ในความเงียบมีการรอคอย มีการพิจารณาทบทวน คนที่ไม่คุ้นเคยกับความเงียบอาจรู้สึกอึดอัด แต่ในความเงียบจะคลี่คลายบางเรื่องบางอย่างไปตามเหตุและผลของมัน
เช่นเดียวกันกับสมาธิในการวาดภาพจะถูกเรียงร้อยก่อตัวอยู่อย่างเงียบ ๆ เพื่อพิจารณาสิ่งที่วาดด้วยสายตาผ่านกระบวนการของการมอง จนเห็นความจริงในสิ่งนั้น แล้วจึงเคลื่อนไปสู่ใจ (อารมณ์-ความรู้สึก) และหาวิธีที่จะถ่ายทอด สิ่งที่อยู่ในใจนั้นออกมา
หากไม่มีสมาธิในการวาดภาพ สี และรอยแปรงที่ปาดป้ายบนกระดาษ ก็เป็นเพียงความเปรอะเปื้อน ไม่มีความหมายอะไร
   
.........................................
   เป้ สีน้ำ วันที่ 12-04-2003 เวลา12:53:17

All contents © copyright 2002 - 2006 peseenam.com, All rights reserved.
สงวนลิขสิทธ์ตามพระราชบัญญัติ โดย เป้ สีน้ำ