|
||
|
|
||||||
|
||||||
|
|
ตอบจดหมาย ...ทำไม่คนต้องฆ่ากัน คุณกิยา ดอง อาจลืมคำถามนี้ไปแล้ว (เพราะนานเหลือเกินกว่าจะตอบ) เป็นคำตอบที่ยาก เพราะการฆ่าเกิดขึ้นหลายกรณี และยุคสมัย มองอดีตการฆ่ากันในสงคราม ฝ่ายหนึ่งต้องการรุกราน อีกฝ่ายหนึ่งต้องการปกป้องตัวเอง รุกรานเพื่อขยายอณาจักรอย่างพวกตะวันตก ฆ่ากันเองเพื่อความเป็นเอกภาพอย่างจีน ฆ่ากันเพื่อหนีความผิด ฆ่ากันเพื่อหนีหนี้รัก (หมอมือฆ่าทั้งหลาย) ฆ่ากันเพราะไม่สมรัก (นักรักรุ่นใหม่) การฆ่าดูเป็นเรื่องคุ้นหูคุ้นตามากขึ้นในสังคมนี้ อะไรคือเหตุผลที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังการตาย ส่วนผมคิดว่าเบื้องลึกที่ซุกซ่อนอยู่ในใจอำมหิตของอาชญากรรมนั้นคือความกลัว ความละโมบ คือรากของความคิดที่ทำให้คนตัดสินใจฆ่ากัน ความกลัวอันลึกซึ้ง แฝงอยู่ในใจของมหาอำนาจตะวันตก แฝงอยู่ในใจของผู้นำตะวันออก ผู้ที่ใช้วิธีทำลายชีวิตผู้อื่นคือผู้ที่มีดวงจิตที่อ่อนแอ ไร้รัก และหยาบคาย การทำให้ฝ่ายตรงข้ามตายไปด้วยการฆ่าเป็นวิธีคิดของคนโง่ที่ไม่รู้ตัวว่าโง่ หากมีปัญญา(กว่านั้น) จะเห็นว่าการฆ่าสร้างปัญหาต่อเนื่องเป็นบ่วงโซ่ไม่รู้จบสิ้น ไม่เคยมีปัญหาใดยุติได้ด้วยการฆ่า ไม่ว่าจะฆ่าผู้อื่น หรือตัวเอง อาชญากรทุกคนเป็นผู้น่าสงสาร เป็นคนอ่อนแอ เป็นคนโง่ และขาดความรัก เราหวังว่าที่จะเห็นโลกศานติ มนุษย์มีความเอื้ออาทรต่อกัน เคารพกันและรักกัน แต่อย่าตกใจนะหากหน้าหนังสือพิมพ์ จะอัดแน่นไปด้วยข่าวฆ่ากันตาย มันเป็นความจริงที่เจ็บปวด ที่ยังเกิดขึ้น บ่วงโซ่แห่งการตายคงต้องเคลื่อนไปตามกงล้อแห่งกรรม เพราะมนุษย์ส่วนใหญ่เป็นผู้ น่าสงสาร อ่อนแอ โง่ ละโมบ และขาดความรัก ......................................... เป้ สีน้ำ วันที่ 24-06-2003 เวลา05:04:30 |
