เพื่อนรัก |
|
|
ที่พึ่งสุดท้ายระหว่างเราคือการงาน |
|
เธอคงอยู่กับการงานของตัวเอง
อยู่กับการงานในแบบที่เราทุกคน |
ต้องทำ
เพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่บนโลกใบนี้ |
|
|
เราต่างปราถนาจะอยู่กับการงานที่ให้แรงบันดาลใจถึงการมีชีวิต |
การงานที่เอื้อต่อการเห็นแจ้งความจริง
และคงมีบางคนโชคดีได้พบกับ |
การงานนั้น |
|
|
การงานทำให้เราทรงตัวอยู่ได้ |
|
เป็นสิ่งยึดเหนียวในใจ
ให้จิตไม่หวั่นไหวสั่นคลอน |
|
ความสงบของจิตใจที่พร้อมต่อการงานนั้นเป็นความสุขที่พบได้ใน |
แต่ละวัน
จากการงานที่กองสุมรอ |