จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 28
สายลมแห่งฤดูกาล
ชีวิตย่อมดำเนินต่อไป
ใจจึงเคลื่อนไหวไปกับเสียงกระซิบอันเงียบเชียบ
อันซ่อนเร้น อันกึกก้องอยู่ลึกเบื้องลึกภายใน
ใบไม้ไม่อาจเหนี่ยวกิ่งไว้ได้ตามความปรารถนาของตน
อ่อนแรงลงเมื่อสายลมแห่งฤดูกาลเวียนมาถึง
จากสดเขียว แห้ง กรอบ งอ หงิก ง่อย เป็นใบไม้ที่ตายแล้ว
ปลิวเกลื่อนพื้นดินทับถมมาตุภูมิของตัวเองอีกครั้ง
อย่างไม่อาจเลี่ยงหลบ
ชีวิตเหมือนจบลง
ชีวิตเหมือนเริ่มต้นใหม่