จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 26
เจ้าความคิด

            เจ้าความคิด เราต่อสู้กับมันมานานเท่าใดแล้วนะ แม้จะยอมจำนน มันก็ยังตามราวีไม่เลิกรา
            เอาเป็นว่า...ไหนๆก็หมดหนทางจะหลีกหนี เรามาเผชิญหน้ากันเลยก็แล้วกัน
            “ คิดอีกซิ ฉันอยากจะเห็นความคิด
            แต่อย่าหวังว่าคราวนี้จะลากใจให้คิดตามแกได้ ”
            ‘เจ้าความคิด’ ชะงักไปชั่วขณะ
            แว๊บหายซ่อนตัวอย่างไร้ร่องรอย ไร้การหลบซ่อน เสมือนไม่เคยมีมาก่อน
            “ เก่งจริงออกมาสิ ” ฉันเริ่มท้าทาย
            แกมันเป็นเพียงสภาวะที่ไร้ตัวตน ต่อเติมเรื่องราวเองไม่ได้ เมื่อใจหมดความยินดีที่จะได้พบ และไม่อาวรณ์เมื่อได้จาก เมื่อใจไม่ร่วมปรุงแต่งด้วยความทรงจำเก่าๆ ความคิดก็ไปต่อไม่ได้ ไม่ต่างกับเมล็ดพันธุ์ที่ขาดน้ำและอาหาร ไม่ต่างกับตะเกียงที่ไร้น้ำมัน