จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 26
เจ้าความคิด

            กว่าจะรู้ตัวว่าเผลอ เจ้าความคิดก็พาใจไปเสียยาวไกล กว่าจะรู้ตัวว่าหลง เจ้าความคิดก็ปรุงเรื่องราวเสียยาวนาน

            คิดแล้วก็หยุด วางแล้วก็ยกขึ้นมาใหม่ สลับสับเปลี่ยนเกินอำนาจของใจจะทัดทาน
            เรื่องราวที่พึงใจก็อยากคิดต่อไปนานๆ บางเรื่องไม่พอใจก็อยากจะหยุดลงให้ดับสนิท แม้ปรารถนาจะคิดต่อไปหรือหยุดคิดในบัดดล ความคิดก็ไม่เป็นไปตามความปรารถนา
            การก้าวข้ามความคิดไม่เหมือนเดินข้ามธรณีประตู ไม่เหมือนการก้าวออกไปพ้นชายคาบ้าน หลังคาของความคิดตามติดไปทุกหนแห่ง แม้อยู่ภายใต้เพดานของท้องฟ้า
            เมื่อฉันบอกกับตัวเองว่าอยากหยุดคิด ความคิดอยากหยุดคิดก็ผุดซ้อนความคิด เมื่อบอกกับตัวเองว่าอยากคิด ความคิดอยากคิดก็แทรกขึ้นมาซ้อนความคิด การตอบโต้กับความคิด ดุจเสียงสะท้อนที่หลบไม่พ้นการได้ยิน เหมือนทุ่งโล่งที่หลบไม่พ้นแสงแดด