(จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 23 หน้า 2)
คนส่วนใหญ่หวังให้สิ่งดีๆเริ่มต้นอีกทีในวันปีใหม่ และหวังอยู่ในใจลึกๆว่าทุกสิ่ง
ทุกเรื่องราวจะดีขึ้นกว่าปีที่ผ่านมา มนุษย์ค่อนโลกใช้ปฏิทินร่วมกัน
แต่ใช้ชีวิตต่างกัน บางคนเลือกที่จะกำหนดชีวิตของตัวเอง บางคนปล่อยให้ชีวิตพาไป
บางคนเริ่มต้นใหม่อยู่ตลอดเวลา ชีวิตก็ไม่เป็นไปอย่างที่คิด และสิ่งที่หวัง
ก็มักไม่เป็นดั่งใจ บางทีการงานก็จบไม่ทันในเดือนธันวา
เมื่อปีใหม่มาก็ต้องกลับไปสะสางงานเก่า
จะร่วมนับถอยหลังไปด้วยกัน หรือจะเข้านอนตามปกติ
และบอกกับตัวเองว่าปีใหม่ก็เป็นเพียงวันที่แรกของเดือนถัดไป
ทำไปตามหน้าที่ของวันนี้ อย่างเช่นทุกวัน
หรือชีวิตจำเป็นต้องมีระเบียบร่วมกัน เพื่อความสมานฉันท์ กลมกลืนกับมนุษย์ด้วยกัน
อย่างน้อยก็หนึ่งวัน ที่จะเฉลิมฉลองร่วมกัน ขอพรให้กับตัวเอง อวยพรให้กับผู้อื่น
ส่งมอบความรักความปรารถนาดี ให้กำลังใจ ให้อภัยซึ่งกันและกัน
แล้วหลังจากนั้นก็ต่างแยกย้ายกันไปตามวิถี.
