จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 20
บทลงโทษ
ความโกรธ คือบทลงโทษตัวเอง
ความทุกข์คือข้อกล่าวหา
ฉันทำให้เธอทุกข์
เธอจึงตอบโต้ เพื่อให้ฉันรับรู้ถึงทุกข์ที่เป็นสาเหตุ
ความเงียบเป็นวิธีที่ได้ผล
ไม่มีใจย่อมทนทุกข์เท่าที่ใจโหยหา ในช่องว่างของการสื่อสาร ให้เวลาค้นหาสาเหตุทั้งปวง ถามตอบอยู่กับความว่างเปล่า ทบทวนอยู่ในเวิ้งของความคิด เหตุผลของความรู้สึกนั้นถูกต้องเสมอ
คลื่นสัญญาณถูกตัดขาดไปพร้อมกับเสียง ภาพและอักษร
เธอรู้วิธีที่จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามเจ็บปวด
ฉันพูดคุยกับความเงียบ และโต้ตอบกับความว่างเปล่า