จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 20
บทลงโทษ

            ความโกรธ คือบทลงโทษตัวเอง
            ความทุกข์คือข้อกล่าวหา
            ฉันทำให้เธอทุกข์
            เธอจึงตอบโต้ เพื่อให้ฉันรับรู้ถึงทุกข์ที่เป็นสาเหตุ

            ความเงียบเป็นวิธีที่ได้ผล
           ไม่มีใจย่อมทนทุกข์เท่าที่ใจโหยหา ในช่องว่างของการสื่อสาร ให้เวลาค้นหาสาเหตุทั้งปวง ถามตอบอยู่กับความว่างเปล่า ทบทวนอยู่ในเวิ้งของความคิด เหตุผลของความรู้สึกนั้นถูกต้องเสมอ
            คลื่นสัญญาณถูกตัดขาดไปพร้อมกับเสียง ภาพและอักษร
            เธอรู้วิธีที่จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามเจ็บปวด
            ฉันพูดคุยกับความเงียบ และโต้ตอบกับความว่างเปล่า

หน้า   1   2 3



001842
7-11-50