(จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 19)
ฉันไม่เสียใจที่ไม่ได้พูดออกไป เธอคงไม่เอะใจว่าอะไรทำให้ฉันหอบตัวตนอันหนักอึ้งมาหาเธอได้ เธอมีเรื่องเร่งด่วนกองอยู่มากมาย เธอไม่มีเวลาให้กับเรื่องที่นอกเหนือจากสิ่งที่ต้องทำ และตัดสินใจให้ทันเหตุการณ์ ทันเวลา ทันท่วงที
ฉันยังคงชักช้า ตัดสินใจตามหลังความรู้สึกของตัวเองเสมอและเมื่อระลึกได้ ความรักความผูกพันที่เคยมีต่อกัน ก็เป็นเพียงแค่ฝันไป
เป้ สีน้ำ
ต.ค. 50