จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 19
ความฝัน
ความฝัน ที่ไม่อยากให้เป็นจริงปลุกฉันตื่นก่อนนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ราวครึ่งชั่วโมง ฉันลืมตาตื่นในความมืดประคองความทรงจำในฝันอันบางเบา อย่างหวงแหน เพื่อทบทวนเรื่องราวนั้น แต่ความฝันคือความฝัน รางเลือนและเลื่อนลอย จึงจำได้เพียงเนื้อความย่อ ๆ และถ้อยคำสั้นๆ
ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ ฉันพูดประโยคนั้นมาแล้วครั้งที่เธอตัดสินใจบอกลาด้วยความเงียบหาย มันเป็นวิธีที่นิยมใช้กัน แม้ในเรื่องการงาน การนัดหมาย บางครั้งความเงียบก็แทนคำตอบที่ไม่อยากพูดได้เหมือนกัน
ฉันได้ยินชัด แต่บางครั้งก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน หากคำพูดของความเงียบมาทำลายความคิดฝัน และความรู้สึกดีดี ของใจที่ไม่พร้อมจะรับฟัง
002322
17-10-50
