จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 16
ความสุขที่หายไป
ปลดแอกความกังวลลงเสียจากขื่อคาที่แขวนไว้ ปล่อยให้มันหล่นลงกับพื้นธรณี หรือปล่อยให้ปลิวไปกับสายลม
เงื่อนไขของชีวิตสร้างพันธนาการสานใยโดยไม่รู้ตัว ความคิดโยงใยดึงรัดจนเป็นภาระผูกพัน รู้สึกตัวอีกทีเมื่อหมดอิสรภาพ
พูดกับตัวเองสิว่า ฉันมีความสุข
อย่ากลัวว่า เมื่อพูดถึงความสุข แล้วความสุขจะหายไป อย่ากังวลว่าเมื่อยอมรับความทุกข์ แล้วความสุขจะไม่อยู่กับเรา
การยึดถือนั้นเป็นทุกข์
ทุกข์เพราะกลัวว่าความสุขหายไป
ทุกข์เพราะอยากได้ความสุขกลับคืนมา
สุขหรือทุกข์ไม่ต้องเรียนจากหนังสือ ทั้งสองสิ่งมีฐานที่มั่นอยู่ในใจดวงเดียวกัน
การดิ้นรนเพื่อให้ได้มา และการดีดดิ้นเพื่อให้พ้นไปเป็นทุกข์พอกัน
002207
12-7-06