>

จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 16
ความสุขที่หายไป

           ปลดแอกความกังวลลงเสียจากขื่อคาที่แขวนไว้ ปล่อยให้มันหล่นลงกับพื้นธรณี หรือปล่อยให้ปลิวไปกับสายลม
           เงื่อนไขของชีวิตสร้างพันธนาการสานใยโดยไม่รู้ตัว ความคิดโยงใยดึงรัดจนเป็นภาระผูกพัน รู้สึกตัวอีกทีเมื่อหมดอิสรภาพ
           พูดกับตัวเองสิว่า ฉันมีความสุข อย่ากลัวว่า เมื่อพูดถึงความสุข แล้วความสุขจะหายไป อย่ากังวลว่าเมื่อยอมรับความทุกข์ แล้วความสุขจะไม่อยู่กับเรา
           การยึดถือนั้นเป็นทุกข์
           ทุกข์เพราะกลัวว่าความสุขหายไป
           ทุกข์เพราะอยากได้ความสุขกลับคืนมา
           สุขหรือทุกข์ไม่ต้องเรียนจากหนังสือ ทั้งสองสิ่งมีฐานที่มั่นอยู่ในใจดวงเดียวกัน การดิ้นรนเพื่อให้ได้มา และการดีดดิ้นเพื่อให้พ้นไปเป็นทุกข์พอกัน
หน้า2


002216
12-7-06