(จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 15)
ทุกคนมีคำถามในใจรวมทั้งเธอ
อย่าคอยถามตัวเองจนลืมมองสิ่งรอบตัวที่แจ่มกระจ่าง
อย่าลืมขอบคุณสายลมที่พัดมาจากทุกทิศทาง ที่เราสูดเข้าไปเป็นลมหายใจ
อย่าลืมขอบคุณเสียงนกร้อง ที่ทำให้เรายังได้ยินเสียงที่เดียงสา
อย่าลืมขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ที่หลอมรวมจนเป็นเธอ
อย่าลืมมองเข้าไปในหัวใจของเธอ
เข้าไปให้ใกล้ที่สุดจนได้เห็นตัวเอง
เพื่อที่เธอจะพบว่า...แท้จริงเธอไม่เคยสูญเสียสิ่งใด
เป้ สีน้ำ
เม.ย 50