จดหมายเปิดผนึกฉบับที่ 14

เพื่อถ่ายทอดความงามของแม่น้ำ ประกาศก้องในภาพวาดอันวิจิตร
เล่าขานเป็นตำนานความรัก ความผูกพันของผู้เห็นค่าและระลึกคุณ
      กว่าเรือที่มีนามว่า ปโยชนม์ จะล่องแม่น้ำ กินเวลาไปร่วมครึ่งชีวิต
อุปสรรคนานาประการเคยทำให้คิดขายเรือ แต่ฉันจะไม่ทำอย่างนั้น
ความฝันนั้นศักดิ์สิทธิ์ ความทรงจำนั้นมีค่า คำสัญญาของเด็กชาย
มากคำถามไม่เลื่อนลอยอย่างท่าเรือร้าง
      ไม่เคยลืมคำถามในวันที่เรือโดยสารเทียบท่า
      ไม่ลืมวันแรกที่ปโยชนม์งามสง่า เคลื่อนตัวกรีดน้ำทั้งสายออกเป็นสอง

      ฉันเห็นทุกอย่างที่เรือเห็น แม่น้ำช่างกว้างใหญ่ และการเดินทาง
นั้นแสนยาวไกล ในวันที่เรือออกจากฝั่ง ทุกสิ่งที่เห็นจึงสำคัญ
และมีความหมาย ความงามที่อยู่เบื้องหน้าคือ ความจริงของความฝัน
...ในวันที่ฉันได้ล่องเรือ

เป้ สีน้ำ