จดหมายเปิดผนึก ฉบับที่ 10

  	วันเวลาของฉันกับบ้านริมน้ำตรงนี้ สอดคล้องกลมกลืนกับงาน
     ของฉัน เป็นอย่างยิ่ง
		  
	ราวภาพฝันที่เป็นจริง

	โรงสีข้าวเมื่อ 30 ปีก่อน ถุกทิ้งร้างมากว่า 10 ปี ฉันซ่อมแซม
     ปรับปรุงไปตามสภาพและกำลังความสามารถ ฉันใช้เป็นที่อยู่ ที่จอดเรือ
     ที่ทำงานวาดภาพ และเป็นโรงเรียนสอนศิลปะ

	แม่น้ำที่ไหลผ่านหน้าบ้านยังพอลงเล่นน้ำได้ ถึงแม้ไม่สะอาด
     อย่างที่ควรเป็น

	วันนี้ช่วงเช้า น้ำดูขุ่นสกปรก แพผักบุ้ง ผักกระเฉด ลอยผ่าน
     หน้าบ้านทุกวัน
		 
	ก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าแม่น้ำสายนี้ จะอยู่กับเราไปอีกนานเท่าใด
     อาการเหมือนคนป่วยเรื้อรัง ไม่หายแต่ก็ยังไม่ตาย
		 
 	หากวันใด แม่น้ำที่ไหลผ่านหน้าบ้านกลายเป็นน้ำเน่า คงทำใจ
    ลำบาก วันเวลาตรงนี้ คงหมดความหมาย